(γράφει ο Jonas Elden)

Οι επιθανάτιες εμπειρίες, δηλαδή οι κλινικά νεκροί άνθρωποι που επιστρέφουν στη ζωή, γίνονται όλο και πιο συχνές, όσο εξελίσσεται η τεχνολογία μας. Πολλοί από τους ανθρώπους που το βίωσαν έχουν αναμνήσεις από τη διαδικασία αυτή. Έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχουν ξεκάθαρες ομοιότητες στις διηγήσεις τέτοιων εμπειριών από όλον τον κόσμο. Ανεξάρτητα από την κουλτούρα από την οποία προέρχονται οι άνθρωποι, μιλούν για την ύπαρξη μιας μετάβασης και ότι έρχεται μια μορφή φωτός. 

Πριν από δύο εβδομάδες είχα πάλι την ευκαιρία να μιλήσω με έναν ασθενή, ο οποίος ήταν κλινικά νεκρός για δύο λεπτά. Ναι, το βίωσε και εκείνος. Ήταν ακριβώς όπως το είχε ακούσει: φωτεινό, όμορφο. Και δεν ήθελε  να επιστρέψει.

Οι άνθρωποι, λοιπόν, που «επιστρέφουν», όσοι τουλάχιστον το θυμούνται, λένε πως ένιωσαν και παρατήρησαν ξεκάθαρα ότι, μετά από αυτή την εμπειρία του, υπάρχουν δύο πράγματα που μετράνε:

Α) Η αγάπη. Η αγάπη, με την έννοια της άνευ όρων αγάπης· όχι: «σε αγαπώ μόνο αν είσαι καλός, σε αγαπώ μόνο αν ζεις σύμφωνα με τα προγράμματά μου.» Εννοούν την άνευ όρων αγάπη, που απαιτούν και όλες οι μεγάλες θρησκείες.

Β) Η γνώση. Κάτι που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και συναρπαστικό. 

Αγάπη και γνώση λοιπόν. Τελικά, τι ακριβώς συμβαίνει; Υπάρχουν τόσες πολλές αναφορές από όλους τους πολιτισμούς του κόσμου, που δεν μπορούμε πλέον να αγνοήσουμε το θέμα και να περιφρονήσουμε τις μαρτυρίες των ανθρώπων. Δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι «είναι ψεκασμένος» και παρόμοιες ερμηνείες, όπως ότι είναι προκατειλημμένος ή φαντασιόπληκτος, όπως συνηθίζουμε να λέμε.

Τι γίνεται σε μια επιθανάτια εμπειρία; Περνάμε σε άλλη διάσταση; Στο επόμενο κεφάλαιο;  Ούτως ή άλλως, έχει τονιστεί επανειλημμένα—και είναι επιστημονικά αποδεκτό—ότι ο χρόνος είναι μόνο ένα σύστημα τάξης, μια επινόηση του ανθρώπινου νου. Άρα, αν δεν λειτουργεί πλέον ο νους, σταματά κι ο χρόνος; Όχι απαραίτητα. Αν φανταστούμε ότι εδώ εδράζεται η διαχρονικότητα, δηλαδή ο ολοκληρωτικός ταυτοχρονισμός των πάντων, τότε πόσο αδύνατη φαντάζει η μετενσάρκωση;

Οι σκέψεις γύρω από τη μετενσάρκωση είναι ενδιαφέρουσες, γιατί: αν ερχόμαστε από τη διαχρονικότητα ή την αιωνιότητα, και επιστρέφουμε σε αυτήν, η οποιαδήποτε μετενσάρκωση δεν θα λάμβανε απαραίτητα μέρος στο μέλλον όπως για παράδειγμα εδώ στη Γη.

Αυτό σημαίνει, θεωρητικά, ότι αν θέλεις να μάθεις κάτι—μιας και η κάθε είδους μετενσάρκωση είναι ένα μάθημα που θα μπορούσες να μάθεις πιο εύκολα στον Μεσαίωνα—προγραμματίζεις την επόμενη μετενσάρκωση στον Μεσαίωνα της Γης.

Μετενσάρκωση δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι γεννιέσαι ξανά σε μια επόμενη ζωή, λογικά,  αλλά ότι μπορείς να επιστρέφεις. Αν έρχεσαι από τη διαχρονικότητα και αν ο χρόνος είναι συνδεδεμένος με την ατομική εμπειρία τού να είσαι άνθρωπος, τότε μπορείς να πηγαίνεις και πίσω, και μπροστά, και όπου θες. Όλα γίνονται ταυτόχρονα.΄

__________

Jonas Elden, Παθολόγος, Ανατόμος