Λένα Διβάνη: «Γιατί περιμένεις από τους άλλους να κάνουν το δικό σου όνειρο πραγματικότητα;»

(γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου)

Η συγγραφέας Λένα Διβάνη, αυτή η φωτεινή ύπαρξη, που διάλεξε να ζει με ευτυχία, γιατί η ευτυχία ‒ όπως χαρακτηριστικά λέει ‒ είναι επιλογή, ήρθε τη Δευτέρα 4 Νοέμβρη στις 19.00, στο Θέατρο Κάρολος Κουν, μετά από πρόσκληση του Ανοικτού Πανεπιστημίου Αλίμου, με ένα και μοναδικό ερώτημα: «Γιατί περιμένεις από τους άλλους να κάνουν το δικό σου όνειρο πραγματικότητα;», με αφορμή τα βιβλία της «Εργαζόμενο αγόρι» και «Ονειρεύτηκα τη Διδώ» από τις εκδόσεις Πατάκη.

Η εξωστρεφής, μαχητική και ζωογόνως Λένα Διβάνη, ζει τη ζωή όπως τραβά η όρεξη της. Διαβάζει, γράφει βιβλία,  βλέπει ταινίες και θέατρο, μαγειρεύει για τους αγαπημένους της και ας βαριέται να πλένει τα πιάτα, περπατάει, ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και, κυρίως, αποστρέφεται τη μιζέρια. Τη μιζέρια που την οδήγησε ακόμα και να παραιτηθεί από το Πανεπιστήμιο της Νομικής, όπου δίδασκε ελληνική και βαλκανική Ιστορία Εξωτερικής Πολιτικής του 20^ου αιώνα.

Με μότο της το: «Πάνω απ΄ όλα η ζωή», σαν ηλιοτρόπιο στρέφεται προς όποια αχτίδα φωτός σκάσει στον ορίζοντα, κάτι που καταφέρνει με μεγάλη ευκολία, ίσως γιατί το’ χει πάρει απόφαση από μικρό παιδί, να μην αφήσει τη ζωή να την τσακίσει και να μην αφήσει κανέναν που αγαπά να τσακιστεί. Δίχως ροπή στη ματαιοπονία, με αγαπημένο της ρητό το: «πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει», ήταν σαν έτοιμη από καιρό να ζήσει έξω από την νόρμα και να φτιάξει τον δικό της  «μυστικό κήπο». Γνωρίζει καλύτερα απ΄ όλους πόσο γοητευτικό είναι να είσαι ελεύθερος και να έχεις την ψυχική ανεξαρτησία να υποστηρίξεις την ελευθερία σου.

Η Λένα Διβάνη, είναι ο άνθρωπος που την τρομάζει η απόλυτη απαξίωση της αυτοκριτικής. Αυτός μάλλον είναι και ο λόγος που ακόμα ανατριχιάζει όταν βλέπει την λέξη «ψόφος» να εκτοξεύεται σαν πύραυλος στα Social Media. Σε μια εποχή που πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, κλιματολογικά και επαγγελματικά, ο κόσμος αναποδογυρίζει, παρακολουθεί τις τρύπες που έχουν ανοίξει και βγαίνουν όλα τα σκοτάδια. Λόγω σπουδών, ξέρει την πορεία της Ιστορίας και ίσως μπορεί να «προβλέψει» τι θα συμβεί σ΄ έναν κόσμο που αλλάζει δραματικά. Ξέρει καλά πως «ζούμε ένα τέλος εποχής, ενώ η καινούργια δεν έχει ανατείλει. Ζούμε, δηλαδή, σ΄ αυτό που οι κινέζοι ονομάζουν "ενδιαφέρουσα εποχή". Θα τα δούμε όλα να γκρεμίζονται, για να χτιστούν ξανά».

Το ερώτημα λοιπόν: «Γιατί περιμένεις από τους άλλους να κάνουν το δικό σου όνειρο πραγματικότητα;» έγινε πιο επίκαιρο από ποτέ και απαντήθηκε με επιτυχία. Η Λένα Διβάνη, που μεγάλωσε με δυο γονείς «που πάντα άφηναν τα παράθυρα του μυαλού της ανοιχτά, παρά το συνεχές άγχος ότι θα κρυώσει», ξέρει καλά πως ο στόχος ήταν πάντα να είναι ευτυχισμένη. Δεν έχει λοιπόν κανένα κόστος το να ζει ακριβώς όπως θέλει.

Στη «ζωή η ευτυχία του καθενός είναι δική του συνταγή». Η πολυτέλεια των καιρών είναι «οι άνθρωποι να έχουν ψυχική διαθεσιμότητα». Ένας από τους λόγους που κάποιοι δεν χωρούν πια στη ζωή τους, είναι γιατί το «κουστουμάκι έγινε ασφυκτικό και κάποιοι θάφτηκαν μέσα σ΄ αυτό». «Σε μια εσωτερική πάλη που σκοτώνει, η μόνη ελπίδα να κυνηγήσει κάποιος τα όνειρα του και να ζήσει, είναι ο ζωντανός του εαυτός, που μουρμουρίζει και θα τον οδηγήσει να πηδήξει την “μπάρα”».

Ήρθε στο Θέατρο Κάρολος Κουν, για να εμψυχώσει τους ακροατές της και να τους οδηγήσει να βρουν την καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους, με διάθεση να τους σπρώξει, να τους βοηθήσει, να τους παρακινήσει. «Προσπαθώ να είμαι ο βαλές, ο οποίος θα εμφανιστεί κάποια στιγμή και θα φέρει την αλλαγή στις ζωές κάποιων». Άλλωστε, όπως φωτεινά λέει: «Όλη η ζωή είναι θέμα αφήγησης. Εσύ επιλέγεις αν το στόρι της ζωής σου θα τ’ αφηγηθείς με φως ή με σκοτάδι. Εγώ, πάντως, για εμένα επιλέγω το φως. Όλα έχουν να κάνουν με το τι ακριβώς ακτινοβολείς».

Τα συγγραφικά της έργα το «Εργαζόμενο Αγόρι» και το «Ονειρεύτηκα τη Διδώ» είναι ένα μάθημα ελευθερίας και διεκδίκησης της ζωής.

Το «Εργαζόμενο αγόρι»

Όλα τα ξεπερασμένα αλλά αθάνατα στερεότυπα για τους ρόλους των φύλων, προσπαθούν να παρουσιαστούν σ΄ αυτό το βιβλίο που δείχνει όσα φυλακίζουν άντρες και γυναίκες, ακόμα και στον 21^ο αιώνα.

Το «Εργαζόμενο Αγόρι» είναι μια κωμωδία γεμάτη δράματα.

Σ’ έναν τέτοιο κόσμο, ο Χάρης, ένα όμορφο δεκαοχτάχρονο αγόρι από την Κρήτη, το σκάει νύχτα από το χωριό του γιατί δεν θέλει να παντρευτεί την πλούσια σαραντάρα βουλευτίνα που του προξένευε η μάνα του. Το δικό του όνειρο είναι να γίνει ένα ανεξάρτητο, εργαζόμενο αγόρι στην Αθήνα. Θα μπορέσει να επιβιώσει όμως στη μεγαλούπολη, όπου τα ωραία, νεαρά αρσενικά είναι απλώς αντικείμενα πόθου; 

«Το αύριο ελπίζω ότι θα επιτρέπει σε όλα τα παιδιά να αναπτύξουν ελεύθερα την εξυπνάδα, τη φαντασία, τα ταλέντα και την ορμή τους χωρίς να φυλακίζονται σε στερεότυπα».

«Ονειρεύτηκα τη Διδώ»

«… Είναι άδικο να τη λησμονούν σιγά σιγά οι παλιότεροι και να την αγνοούν τελείως οι νεότεροι. Δεν υπήρχε άλλη σαν κι αυτή τη γυναίκα-πολεμίστρια του καλού, που διέσχισε ολόκληρο τον 20ό αιώνα, βρέθηκε στο επίκεντρο κάθε ελληνικής τραγωδίας (από τη Μικρασιατική Καταστροφή μέχρι τη χούντα) και κατάφερε να δρασκελίσει όλα τα ερείπια, φορώντας το αιώνιο χαμόγελό της, κόκκινο μπερέ, κολιέ και άρωμα».

Με ανεξαρτησία ως γυναίκα, με τόλμη, με άρνηση για οποιαδήποτε δέσμευση, με πίστη, με αντισυμβατική λογική, με ετοιμότητα, η Διδώ Σωτηρίου πάλευε μια ζωή για την ακεραιότητα και την επιβίωση της.

«Η Διδώ είχε τη μαγική συνταγή να επιβιώνει με το χαμόγελο στα χείλη. Η Διδώ Σωτηρίου ήταν μια γυναίκα δυναμική, μαχητική, η οποία ύψωσε τη φωνή της και αγωνίστηκε για τα δικαιώματα όλων των γυναικών. Θα έλεγα στα σημερινά κορίτσια να την έχουν εικόνισμα, όπως την έχω κι εγώ. Γιατί τα βήματα μπροστά δεν γίνονται μόνα τους, όπως πιστεύουν πολλοί που τα βρήκαν έτοιμα. Χύθηκε πολύς ιδρώτας, αίμα και δάκρυα για να φτάσουμε ως εδώ κι αν το ξεχάσουμε, θα ξαναγυρίσουμε στην αφετηρία πάλι και πάλι. Τίποτα δεν κερδίζεται για πάντα... Αν δεν επαγρυπνείς».

_________________________
Kάποιες από τις φωτεινές απόψεις  της Λένας Διβάνη, ανέτειλαν από: Philenews.com, iefimerida και Vogue Greece