Ζέτα Φλισκανοπούλου: Η δικαίωση μόνο θα κατευνάσει την ψυχή μας (Τέμπη)
(γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου)
«Πεθαίνουμε κάθε μέρα με αυτή την υπόθεση, ειδικά όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε τόση μεγάλη διαφθορά και συγκάλυψη… Σε χαράζει τόσο πολύ που δε γίνεται να ξεχαστεί. Μακάρι μια μέρα να δικαιωθούμε και ίσως αυτό να είναι κατευναστικό για την ψυχή μας. Οι μνήμες σίγουρα θα μας βασανίζουν».
Η επιζήσασα των Τεμπών, Ευδοκία Τσαγκλή, κρατώντας ένα χαρτόνι που έγραφε: «Υπερήφανοι έλληνες δεν τιμούν τους εθνικούς προδότες -Τέμπη 2023-» έκανε την δική της παρέλαση στη Θεσσαλονίκη, παρόλο που κάποιοι ένστολοι και μη, αστυνομικοί, προσπάθησαν να την σταματήσουν, ακολουθώντας απλά «εντολές».
Σήκωσε ψηλά το δικό της χαρτόνι, για να τιμήσει τους δικούς της ήρωες, τους δικούς τις νεκρούς από το έγκλημα στα Τέμπη. Σε αυτή την ατομική παρέλαση-διαμαρτυρία, επιβεβαιώσαμε αυτό που ήδη ξέραμε. Η χειρότερη ήττα της ψυχής προέρχεται από την προδοσία, όταν εμπιστεύεσαι λάθος ανθρώπους.
Προδοσία, η απόλυτη ύβρις εναντίων κρατικών αξιωματούχων, που απέτυχαν να ενεργήσουν προς το συμφέρον των πολιτών, οι οποίοι αθέτησαν τις υποχρεώσεις τους έναντι διαπιστευμένων σε μια σχέση κοινωνική. Η Προδοσία, όσο και αν ακούγεται σπάνια πια η λέξη, όχι μόνο υπάρχει, αλλά και επανέρχεται στη συνείδηση των ανθρώπων.
Ναι, είναι βαριά η λέξη «προδοσία», είναι βαριά η συγκάλυψη στο έγκλημα των Τεμπών, είναι βαριά η συγκάλυψη της αλήθειας, η εξαπάτηση και το ψεύδος. Είναι βαρύ, ότι η Ευδοκία Τσαγκλή και όσοι επέζησαν από το σιδηροδρομικό αυτό έγκλημα, δηλώνουν ότι όσα έχουν υποστεί σωματικά είναι λίγα, μπροστά στο τεράστιο ψυχικό κάταγμα. Όσο οι γιατροί τη συμβουλεύουν, να μη θυμάται τι έζησε, εκείνη παλεύει να θυμάται και να ζητά δικαίωση. Σηκώνει ψηλά το χαρτόνι της και μιλά για προδοσία.
Προδοσία εν συνειδήσει και επιγνώσει, σε ένα δίκτυο ψευδών ειδήσεων με μια προδομένη ομάδα διασωθέντων και γονιών νεκρών παιδιών, να παλεύουν για την αλήθεια. Εν κρυπτώ κινήθηκαν οι έρευνες και αυτό είναι το ψεύδος − αντίθετα με όσα κάποιοι έπρεπε να υπηρετούν – και η εξαπάτηση εις βάρους του οφέλους των πολιτών που έπρεπε να υπηρετούν.
Προδοσία και εξαπάτηση. Αυτό το συνειδητό «συμβόλαιο» μεταξύ λαού και πολιτείας έχει πια διαταραχθεί. Τώρα πια ξέρουμε ότι κανείς δεν θα μας φροντίσει, αν δεν φροντίσουμε ο ένας τον άλλο. Η πανδημία του ψεύδους είναι ένα ακόμα αναπτυξιακό επίτευγμα. Μέσω της κατασκευής εναλλακτικών αφηγήσεων, οι λαβύρινθοι των εσωτερικών μας σκέψεων κάνουν αγώνα να κρατηθούν ακέραιοι, αλώβητοι μπροστά στην αλήθεια. Στην σφαίρα της εξαπάτησης κάποιοι προσπαθούν να χειραγωγήσουν τις αντιλήψεις μας, μέσα από ένα περίπλοκο ιστό προσποίησης.
Το χαρτόνι με τα λόγια της Ευδοκίας Τσαγκλή και οι προσωπικές μαρτυρίες αυτών των ανθρώπων δεν αποτελούν απλή μυθοπλασία, είναι η απροκάλυπτη αλήθειά τους και οφείλουν όλοι να την ακούσουν δίχως να τη μετενσαρκώνουν σε ψυχαναλυτικό αίνιγμα, όπου διασταυρώνεται η δική τους αλήθεια με το οφθαλμοφανές και καταγεγραμμένο κυβερνητικό ψεύδος, με στόχο η εξαπάτηση να επικρατήσει.
Όταν είσαι πολίτης ενός ευνομούμενου κράτους θέλεις τον σεβασμό και το νοιάξιμο της πολιτείας. Θέλεις να ξέρεις ότι δε θα σε βλάψει, ειδικά εκ προθέσεως. Προδομένος νιώθεις όταν αυτό που νομίζεις ότι είναι ασφαλές και αξιόπιστο, δεν είναι τελικά. Ναι, η προδοσία πονάει, αλλά ταυτόχρονα μας βοηθάει να ανακαλύψουμε την πιο απελευθερωτική αλήθεια και να παλέψουμε για αυτή. Το πένθος της προδοσίας, το σοκ της άρνησης, του θυμού και της εκδίκησης, δεν θα μας οδηγήσει σ΄ ένα φαύλο κύκλο καταστροφής. Ίσως απλά πρέπει να αναρωτηθούμε: «Τι συνέβη; Πώς μπόρεσα να τους εμπιστευθώ; Πόσο ανόητος ήμουν;».
Κανείς δε θα υπονομεύσει την πραγματικότητά μας, την εμπιστοσύνη στο ένστικτο και τους εαυτούς μας, ακόμα και αν χρειαστεί να αγκαλιάσουμε την θλίψη που μας έχουν προκαλέσει, για να οδηγηθούμε στην ίαση. Η Ευδοκία Τσαγκλή δε θα κατεβάσει το χαρτόνι της, οι φωνές των γονιών για τα νεκρά παιδιά τους δε θα σιωπήσουν, οι φωνές των λίγων δημοσιογράφων − που κάποιοι θέλουν να σιγήσουν − δε θα πάψουν να μιλούν για την αλήθεια.
Επίσης διαβάστε:
